-
1 czasownik
m Jęz. verb- odmiana czasowników verbal inflection- czasownik trzeciej koniugacji a third conjugation verb- □ czasownik atematyczny athematic verb- czasownik częstotliwy a. wielokrotny iterative verb- czasownik dokonany perfective verb- czasownik inchoatywny inchoative verb- czasownik jednokrotny momentary verb- czasownik kauzatywny causative verb- czasownik niedokonany imperfective verb- czasownik nieprzechodni a. intranzytywny intransitive verb- czasownik posiłkowy auxiliary verb- czasownik przechodni a. tranzytywny transitive verb- czasownik zwrotny reflexive verb- czasowniki nieregularne irregular verbs- czasowniki stanowe verbs of state- czasowniki ułomne defective verbs* * *JĘZ verb* * *miGen. -a gram. verb; czasownik modalny/posiłkowy modal/auxiliary verb; czasownik dokonany/niedokonany perfective/imperfective verb; osobowa forma czasownika finite verb.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > czasownik
См. также в других словарях:
inchoatywny — przym. od inchoatiwum ∆ jęz. Czasownik inchoatywny «czasownik oznaczający początek czynności, procesu, stanu, np. poznawać, rozpłakać się, zasypiać» … Słownik języka polskiego
inchoatiwum — n VI; lm M. inchoatiwumwa, D. inchoatiwumwów 1. blm jęz. «postać czasownika wyrażająca zapoczątkowanie czynności, procesu lub stanu» 2. jęz. «czasownik inchoatywny» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
